Lokkal Kafe, 4. Levent’te 1950’li yıllarda kurulmuş S.S. Yenilevent ORBİR İşletme Kooperatifi’nin sosyal tesisi. Kooperatifin şantiye binasının dönüştürülmesiyle civarda yaşayanların sosyalleşme mekanı olması umuduyla oluşturulan bu mekan günümüzde yaşlı bireylerin severek ve yoğun olarak kullandığı bir kafe. Dış mekanı bol ağaçlı olan kafenin bir bölümü rahat ve geniş koltuklarda oturup sohbet etmek isteyenlere, bir bölümü iskambil oynayarak vakit geçirmek isteyenlere, bir bölümü de oturup yemek yemek isteyenlere ayrılmış. Mekanı kullananlar “burası bizim evimiz gibi” diyorlar. Bu mekanın ev gibi görülmesinde, mekanın bir ev konforunu sunmasının yanı sıra uzun yıllar süren dostlarla buluşma noktası olmasının, çalışanlar ile kurulmuş samimi ilişkilerin etkisi büyük. Lokkal, bir kafe olmanın ötesinde evden çıkmaya vesile olacak bir özgürleşme alanı aynı zamanda. “Burası bir kurtarıcı” diyor mesela bir kişi ve ekliyor: “Evde vakit geçirmek zorlaştı artık. Televizyon, gazete falan ama dışarı çıkma ihtiyacı hissediyorsunuz.” Evde kapalı kalmanın yaşlıların psikolojisine olumsuz etkisinden bahsediyorlar ve “burası huzur veriyor insana” diyorlar.
Lokkal’in yaşlılar tarafından bu kadar tercih edilmesinin bir diğer sebebi de güvenli buldukları ve tanıdıkları bir çevrede yer alması. Ne kahvehaneler ne de kafeler gibi sosyalleşme mekanlarının artık kendilerine uygun olmadığından bahsediyorlar sık sık: “Bizler artık oralara gidemeyiz. O kafeler falan bize göre değil. Burası bir aile yuvası gibi.” Lokkal’in müdavimlerinden biri, bu mekanı dostları vasıtasıyla tanıdıktan sonra bu bölgenin emeklilik yıllarını geçirmek için ideal olabileceğini düşünmüş: “Ben avukattım, Urfa’da. Kızlarım burada tahsil yaptılar, okullarını bitirdiler, buraya yerleştiler. Ben mesleğimin zirvesindeyken bıraktım geldim. Ama bırakıp gelmemde burası bir etken oldu. Emeklilikte nasıl vakit geçirebilirim diye düşündüm. Burayı biliyordum, burası olmasaydı herhalde düşünürdüm…”
Lokkal, çoğunlukla yaşlıların kullandığı bir mekan olsa da, yaşlı bireyler buradaki kullanıcı çeşitliliğini önemsiyor. Bir yandan bu mekan akranlarla ahbaplık ilişkisinin sürdürülmesi için önemli görülürken diğer yandan gençlerin, çalışanların veya çocuklu ailelerin de bu alanı kullanmasının “bu mekana renk katacağını” düşünüyorlar. Yani soyutlanıp kendi içlerine kapanmaktan ziyade farklı yaş gruplarıyla da bir arada olabilecekleri bir mekanı arzu ediyorlar.
Fotoğraflar: M. Cevahir Akbaş
